!!!   GORĄCY APEL ADMINA   !!!

Rozpoczynamy bezkrwawą kampanię pod hasłem "pułkowe drzewko genealogiczne". W związku z tym zwracamy się do Was - naszych drogich czytelników rozsianych po całym świecie - rozpropagujcie tą ideę wśród waszych znajomych, rodzin naszych weteranów jak i wśród nich samych.

Będziemy niezmiernie wdzięczni za przesłane nam wszelkie materiały (w tym w wersji elektronicznej - tj. teksty i zdjęcia, także te zbiorowe, grafiki, opisy, życiorysy, etc. - oryginały na pewno odeślemy!!!), które pomogą nam stworzyć owe drzewo. Docelowo chcielibyśmy umieścić tam wszystkich ułanów ale czy to wykonalne? Dlatego - na dobry początek - zawężamy drzewo do kadry dowódczej, także tej podoficerskiej.

Już następnego dnia grupa wzięła udział w oficjalnych uroczystościach pod pomnikiem marszałka Piłsudskiego w Białymstoku, gdzie złożyli kwiaty. Ponieważ dzień był chłodny więc nadarzyła się okazja aby przetestować wojenne płaszcze.

Ośrodek KARTA

Pod tą nazwą kryje się fundacja (pn. Fundacja Ośrodka KARTA), będąca niezależną organizacją pozarządową o statusie organizacji pożytku publicznego, zajmująca się dokumentowaniem i upowszechnianiem historii najnowszej Polski i Europy Środkowo-Wschodniej, niesieniem wiedzy o człowieku współczesnym oraz szerzeniem tolerancji i demokracji. Fundacja posiada istniejące od 1996 roku Archiwum Fotografii do którego chcielibyśmy Was zaprosić. Obejmuje ono ponad 180 tysięcy fotografii, w tym kilkadziesiąt kolekcji autorskich i tematycznych. Autorzy wielu zdjęć pozostają nieznani.

- Wybór zdjęć dotyczących formowania się Armii Polskiej w Związku Radzieckim i szlaku bojowego II Korpusu Polskiego - galeria I, galeria II, galeria III;

- Fotografie dokumentujące losy polskiej ludności cywilnej, która opuściła Związek Radziecki razem z Armią Andersa;

- Autorskie fotografie Czesława Dobreckiego (żołnierza II KP) i Piotra Sawickiego (fotoreportera II KP).

Farmer i Spitfire'y

Ponieważ część ułanów została z czasem lotnikami to teraz - z sentymentu - pościk z cyklu ... znalezione.

Niemal ćwierć wieku temu, brytyjski farmer David Cundall, usłyszał bardzo ciekawą historię, którą opowiedziało mu kilku amerykańskich weteranów wojennych. Twierdzili oni, że w dżungli Birmy została zakopana eskadra, pochodzących wprost z fabryki myśliwców Spitfire. Przez ostatnich 15 lat Cundall wydał ponad 200 tysięcy dolarów na poszukiwania i rzeczywiście udało mu się odnaleźć samoloty. Według wstępnych szacunków samoloty mogą być warte ponad 350 milionów dolarów.

Początkowo sądził, że było ich tam tylko 12, lecz po dokładniejszych poszukiwaniach okazało się, że może się tam znajdować nawet 20 maszyn. Spitfire'y zostały zakopane w oryginalnych skrzyniach, ze złożonymi skrzydłami, a wszystkie części zabezpieczono smarem oraz papierem woskowym. Zachowały się więc w idealnym stanie. Co najmniej kilkanaście z nich to jedna z ostatnich odmian Spitfire’a Mark 14.

A skąd się tam wzięły? Samoloty zostały ukryte, kiedy stało się jasne, że w ostatnich dniach II Wojny Światowej nie będą już potrzebne, ponieważ w tym czasie wojska japońskie były już w odwrocie, a całą akcję przeciwko nim przejęły maszyny stacjonujące na lotniskowcach. Oryginalne skrzynie rozkazano zatem starannie zabezpieczyć i zakopać. Amerykanie zakopali je zakładając, że zabiorą je później Brytyjczycy, jednak RAF nigdy nie był tym zainteresowany, więc maszyny odeszły w zapomnienie. Dzięki temu, iż Cundall odnalazł niektórych żołnierzy, którzy uczestniczyli w akcji (poprzez umieszczenie ogłoszenia w prasie), był w stanie zawęzić rejon poszukiwań. Źródło: AVweb.

Cudu nie będzie

Wczoraj wieczorem zakończyło się ładowanie na pokład Herculesa C-130 najstarszego polskiego czołgu Renault FT-17. Cała operacja trwała niespełna 1,5 godz. Pojazd musiał być specjalistycznie zabezpieczony i przygotowany do transportu na paletach lotniczych. 

Czołg wylądował dzisiaj na Krzesinach o godz. 8.40, ale z powodu perturbacji formalnych przywieziono go do Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych w Poznaniu dopiero o 12.40. W CSWL czekało na niego kilkudziesięciu dziennikarzy oraz żołnierze i miłośnicy broni pancernej. 

Wstępne oględziny przeprowadzono od razu po wyładowaniu pojazdu. Specjaliści z MBP ocenili, że jest on w dobrym stanie. Wymagać jednak będzie wiele pracy. FT-17 jest bez silnika, ma duże uszkodzenia w tylnej części, prawdopodobnie od pocisku artyleryjskiego. Ślady postrzałów są też na wieżyczce. Zachowała się znaczna część wyposażenia, m.in. jest łoże od armaty oraz elementy napędu. Gąsienice są kompletne, a pancerza czołgu nie naruszyła rdza. 

I teraz łyżka dziegciu. Wprawdzie czołg przejdzie renowację w CSWL, ale „góra” zdecydowała, że prace sfinansuje Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie, do którego docelowo ma trafić historyczny pojazd. Za to muzeum będzie użyczać go poznaniakom „na specjalne okazje”. Prace mają zakończyć się do 15 sierpnia 2013 roku, aby pokazać FT-17 podczas kolejnej rocznicy cudu na Wisłą.

Książka tygodnia

Nakładem Wydawnictwa Rytm ukazała się interesująca monografia "Wojska pancerne Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie 1940-1947" autorstwa Juliusza S. Tyma. Jest to studium historyczno-wojskowe poświęcone doktrynie, organizacji, szkoleniu i działaniom bojowym oddziałów (pułków) i jednostek (brygad i dywizji) broni pancernej i kawalerii pancernej utworzonych w Wielkiej Brytanii, Związku Sowieckim, na Środkowym Wschodzie i we Włoszech, a następnie walczących w kampanii włoskiej oraz w kampanii w północno-zachodniej Europie w latach 1944-1945.

Autor przedstawił tu m.in. koncepcje rozwoju broni pancernej oraz założenia ich użycia. Poddał też analizie wszystkie walki, które stoczyły polskie oddziały i jednostki pancerne. Polecamy!

Codziennie otrzymujemy spory stosik korespondencji z całego świata. Czasami w tym stosiku trafiają się „perełki” o istnieniu których nawet nasi starsi koledzy nie mają pojęcia. Tak też było i w tym przypadku. Pan Wiesław Musiał, syn plut. Tadeusza Musiała zaintrygował nas swoim opowiadaniem o …. maskotkach. Swego czasu ułani z pułkowej czołówki naprawczej postanowili zafundować sobie  pododdziałowe maskotki.

Otóż w Egipcie była to małpa, która  uratowała od śmierci żołnierzy, którzy udali się do schronu podczas jednego z licznych nalotów lotniczych. Pewnego dnia małpa nie chciała wejść do schronu (tego co zawsze), więc wszyscy udali się za nią do innego. Po nalocie okazało się, że ten "stary" schron został kompletnie zniszczony (trafiony bombą lotniczą).

Z kolei w Tobruku „remontowcy” mieli psa, którego … nie powinno tam być. Podczas załadunku w Aleksandrii pułkownik - za żadne skarby - nie chciał się zgodzić by mogli go zabrać ze sobą i wręcz surowo tego zabronił. Jednak jak to w zwyczaju ułanów bywało przemycony pies w Tobruku się znalazł.

Niestety pan Wiesław nie pamięta imion owych maskotek ani ich dalszej historii.

W jego zbiorach znajdziecie m.in. bardzo bogatą kolekcje militariów (barwa i broń), dokumenty oraz pamiątki po żołnierzach jednostek PSZ na Zachodzie. Jest też salka poświęcona przedwojennemu Wojsku Polskiemu i dużo więcej. W muzeum funkcjonują dwie stałe wystawy: „Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie" oraz "3. Pułk Ułanów Śląskich". Ponadto w zbiorach znajduje się umundurowanie żołnierzy Legii Cudzoziemskiej oraz eksponaty dotyczące etnografii regionu tarnogórskiego.

W instytucie działa również archiwum i biblioteka. Instytucja zajmuje się też działalnością badawczą oraz prowadzi działalność wydawniczą, na którą składają się m.in. „Zeszyty Tarnogórskie”, „Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie” czy „Studia nad dawnym Wojskiem, Bronią i Barwą”. Z kolei muzeum skupia się na edukacji organizując warsztaty i lekcje muzealne, a także Małą Akademię Artystyczną. Od 1995 r. corocznie odbywa się tu „Turniej Wiedzy o Regionie Tarnogórskim”.

Wszystkim tym kieruje jedna osoba, zawsze otwarta na gości i posiadająca ogromną wiedzę popartą znajomością środowiska byłych żołnierzy PSZ - dr Marek Wroński. Potwierdził tożsamość Ułana. Muzeum można zwiedzać po wcześniejszym telefonicznym umówieniu się. Jest tam naprawdę wiele interesujących eksponatów, długo by się rozpisywać. Te kilka fotografii, w naszej galerii, to tylko mały procent całych zbiorów. Polecam Wam to miejsce, warto - wasz admin.

Instytut Tarnogórski i Muzeum